Mijn voeten zijn kapot

Vandaag was de tweede dag in San Francisco en mama en ik hadden bij het ontbijt besloten om er een actief dagje van te maken. Zo was onze planning om te kijken in de buurten waar ik straks mogelijk kan wonen en om de rest van SF te bekijken.

Na het ontbijt liepen we door de straat waar we verblijven (Hyde Street) en keken vrolijk rond naar de omgeving. We staken na twee blokken de straat over en zonder dat wij het doorhadden was de gezellige Hyde Street veranderd in een 'hood'. We waren in de Tenderloin (de minst goede buurt hier) gearriveerd. We werden omringd door de junks, zwervers en andere rare figuren die op straat rond hingen. Ik voelde me nogal ongemakkelijk in mijn gekleurde zomerjurkje. Al snel besloten we om gelijk terug te lopen en door een andere straat verder te lopen.

Na een paar blokken kwamen we uit in het midden van het centrum. Hier moet ik stage lopen (in de Market Street). Ik werd he-le-maal blij toen ik zag dat het gebouw waar ik straks werk, gevestigd is in een super mooie winkelstraat (tegenover: Forever 21, Converse en de Aldo!). Natuurlijk gingen we gelijk winkelen en liepen we ook even een supermarkt in. Ik verbaasde me, want alles is echt duur. Zo schrok ik toen ik zag dat de chips hier rond de $4 kost! Ik ga een zeer moeilijke tijd tegemoet...

Verder besloten we om naar de pier van SF te lopen en hier de boot te nemen naar Sausalito. Dit is een hele mooie plaats bij de Golden Gate Bridge met allemaal villa's aan het water. Vanaf deze plek hebben zijn we over de brug heen gelopen en vanaf hier zijn we weer terug gelopen naar het centrum. Ik verbaas me er nog steeds over hoeveel alles hier wordt gedaan met de auto. Ik en mama liepen langs de weg naar de Golden Gate Bridge en naast de weg was geen stoep om op te lopen. Er stopte zelfs een cabrio naast ons met een kerel erin met de vraag of we een lift nodig hadden. Iedereen keek ons aan alsof wij verdwaalde touristen waren. Alhoewel ik dit best begrijp, aangezien ik niet gekleed was voor een fikse wandeling (felgekleurd jurkje, sandaaltjes en een handtas).

Toen we de Golden Gate Bridge over waren, begon ik mijn voeten al flink te voelen, evenals mijn benen. Toch moest ik doorgaan, want we hadden nog ruim twee uur te lopen naar ons hotel. De heuvels hier maken het je niet makkelijk. Ik heb mijn beweging wel gehad voor de komende drie maanden.

Eenmaal in het hotel aangekomen, zijn we op bed geploft en genoten we van de Wi-Fi waar we weer gebruik van konden maken. Toen ik op wilde staan merkte ik dat ik nauwelijks meer kon lopen, omdat mijn voeten zo pijn deden. Later gingen we uiteten... nog meer lopen. Ik strompelde over straat. Ik leek wel niet goed. Eigenlijk kon ik zo de Tenderloin in, want ik liep zo als een Walker uit The Walking Dead. Precies zoals de zwervers etc. hier rondlopen. Uiteindelijk gingen we eten bij een Thais restaurantje hier en het was erg gezellig en lekker.

Nu lig ik op bed met de TV aan. De ploegenachtervolging was hier net op TV en ik vond het wel mooi om te zien hoe positief de Amerikanen hier over de Nederlanders praten. Al onze gouden medailles werden nog even uitgelicht en we werden ongeveer beschouwd als helden. Not expected. Het wordt maar eens tijd om weer even te socialiseren met mama! Dat gaat best makkelijk nu, aangezien iedereen in Nederland ligt te slapen en ik niemand heb op mee te appen.

Sweet dreams!

Liefs,

Myrthe